Sa Bia de sa Palla (La via lattea).

Una poburita, fiuda chi nci biviat a sola, iat messau pagora una pitzialledha de terra cosa sua e ndi iat bodhiu su trigu. Fiat s'incúngia de s'ierru e ónnia granu fiat comenti a sa manu de Deus. Unu bixinu, gopai suu, dh'iat agiudada a s'assentai s'incúngia in s'argiola, pronta a dha bentulai. Ma fiat iscurighendi e fiant totu e is duus istracus che molentis a sa mola, tandu su gopai e sa gomai iant lassau totu in sa cortixedha pagu pagu ghetau apari puru, is manighedhas de palla paris cun su trigu e si nci fiant crocaus donniunu in is domus insoru.

Totinduna, a de noti, unu noti chena de luna e bentu, sa fémina si ndi fiat iscirada, istrobbada de murighíngiu chi ndi lompiat de parti de foras, giai giai de s'argiola cosa sua. Parendi origa dhi fiat partu de intendi sonu de carru a bois movendi a s'apata, tirau de una boxi lestra e allupada: «Eeeeh! Oooh! Trù su ò!»

Po su pistu, sa fémina si nci fiat bistia a coitu, si nci fiat scabiossada finsas a sa genna a sminciai de su fronestu. Ma s'iscuriu fiat aici fungudu chi no podiat connosci sa terra de su celu, ni is óminis de is bèstias, prus pagu puru amigus de nimigus. De s'atzíchidu, insandus, iat pigau a tzèrrius su gopai, dormiu in sa domu acanta:

«Gopai, o gopai!» «Eeee!?», dh'iat torrau issu cun d-una boxi chi pariat benendindi de s'àtera ala de sa bidha, tanti fiat atesu. «Lah chi calincunu si nci est furendi su trigu cosa miu!» «Noooouu, ma bai!», dh'iat torrau su gopai, prus de atesu ancora.

 

«Bai, pagu pagu bentu sceti est!» Iat cumentzau diaderus a si ndi pesai pagu pagu araxi e a sulai s'argiola, imoi a sa lèbia, imoi prus a forti, comenti e un'ànima assuentada de is penas. Mancu po nudha chi si fiat asseliada, sa gomai nci fiat bessia aforas a castiai, circhendi a disisperu de istampai a ogu cudhu iscuriu chena de fini. A dolu mannu mancu is istedhus in celu dh'iant agiudada, ca sa luxi de is istedhus no fiat aici forti de binci s'iscuriu de su noti. Gei fiat diaderus, a comenti naraus nosu etotu, "niedhu píxidu"; candu seus a disisperu mannu. «Ohii, gopà» iat abboxinau sa gomai atzicada. «Eeeeeh!?» «Lah ca innoi funt furendimí totu, trigu e palla» «Ca nooouu, seu narendididhu, su bentu est!» E sa boxi de su gopai fiat aici atesu chi pariat lompendi inderetura de su cúcuru in foraidha. De cudhu cúcuru etotu iat cumentzau a si nci prenni s'àiri de una luxi groga, a tipu ogulúxidu a iscussura in prucissioni bolendi abbellu abbellu conca a celu. Comenti custa coa de luxi fiat artziendi-nci a susu, su logu aingìriu fiat iscrarendisì a tipu obréscida cabudraxa. Insandus sa gomai iat connotu su carru de su gopai chi nci fiat artziau impitzus de su montixu, prenu a cúcuru de trigu e palla. De is sacus, serraus a bambu po mori de su pressi de si nci fuiri a coitu, a ónnia corpu de arroda de su carru, ndi bessiat aforas farrancadas de trigu e de palla chi dh'iant acabbada bentuliadas in s'àiri. «Oooh gopà!» «Eeeh!» «Ma insandus fostei est su furuncu!» «Ca nooouu! Su bentu sceti est...!» E su bentu befianu isburiendi is sacus de trigu e de palla de su carru de su gopai giurifrassu, fiat cuncordendi un'àndala a currílliu conca a celu, a trassa de istradoni impruinau a cincidhas artziendinci a is istedhus. Aici est chi fiat nàscia sa "Bia de sa palla", connota aici de is pastoris e de is massajus sardus.